ขวาก หมายถึง [ขฺวาก] น. ไม้หรือเหล็กเป็นต้นมีปลายแหลม สําหรับปักหรือโปรยเพื่อดักหรือให้ตําผู้ผ่านเข้าไป.
น. อุปสรรค, เครื่องขัดข้อง, เครื่องขัดขวาง.
[ขฺวาง] ก. กีดกั้น, สกัด; รำคาญหรือไม่ถูกใจ; ใช้เข้าคู่กับ กว้างเป็นกว้างขวาง หมายความอย่างเดียวกับคําว่า กว้าง.
ก. ขัดขวางไว้เพื่อไม่ให้ทําได้สะดวก.
ก. กีดเกะกะ, เก้งก้าง, รี ๆ ขวาง ๆ ก็ว่า.
ว. แปลกไปจากคนอื่น, ผิดจากปรกติวิสัย.
ก. รู้สึกรำคาญ, หมั่นไส้.
[ขฺว้าง] ก. เอี้ยวตัวเบี่ยงแขนไปทางหลังแล้วซัดสิ่งที่อยู่ในมือออกไปโดยแรง.